Вы вошли как Гость · Группа "Гости"Приветствую Вас, Гость Сделать стартовой   Добавить в избранное
Меню сайта
АДМИНИСТРАЦИЯ
     Arsh             Tigo-H
 
Tigo-H Icq: 277504457
Arsh Icq: 259056522
Мой Банер
мои работы
      
               photoshop photos  

Форум
Новости
случайная фотография
Наш опрос
Оцените мой сайт
Всего ответов: 814
ONLINE
Онлайн всего: 1
Гостей: 1
Пользователей: 0
день рождения
 

 

 mayrhayastan.ucoz.ruՀամո Սահյան (1914–1993)
 
Բանաստեղծ Համո Սահյանը (Հմայակ Սահակի Գրիգորյան ) ծնվել է Սիսիանի շրջանի (այժմ՝ Սյունիքի մարզ) Լոր գյուղում: 1937 թ. ավարտել է Բաքվի երկամյա հայկական ուսուցչակ ան ինստիտուտ ը: Մասնակցել է Հայրենակա ն մեծ պատերազմի ն: Աշխատել է մի շարք թերթերում և ամսագրերո ւմ, որոնց թվում Բաքվի «Խորհրդայի ն գրող» ամսագրում , «Կոմունիստ » և «Ավանգարդ» թերթերում , «Ոզնի» հանդեսում : 1965 – 1967 թթ. եղել է «Գրական թերթի» գլխավոր խբագիրը:

Հ. Սահյանի բանաստեղծ ություննե րը տպագրվել են դեռևս 30-ական թվականներ ից, սակայն նա համընդհան ուր ճանաչման է արժանացել ռազմաճակա տում գրած «Նաիրյան դալար բարդի» բանաստեղծ ությամբ, որը հատկանշվո ւմ է Հայաստան երկրի հանդեպ կարոտի հուզական բռնկումով և անմիջական ությամբ:

Համո Սահյանի առաջին գիրքը` «Որոտանի եզերքին» բանաստեղծ ություննե րի ժողովածու ն տպագրվել է 1946 թ.: Այստեղ դրսևորվու մ էր Սահյանի բանաստեղծ ական ընդհանուր ուղղվածու թյունը` սեր հայրենի բնաշխարհի ու մարդու նկատմամբ: Հաջորդ` «Առագաստ» (1947), «Սլացքի մեջ» (1950), «Ծիածանը տափաստանո ւմ» (1953), «Բարձունքի վրա» (1955), «Նաիրյան դալար բարդի» (1958) ժողովածու ներում ավելի է ընդլայնվո ւմ Համո Սահյանի պոեզիայի թեմատիկ ընդգրկում ը:

1972թ.  լույս է տեսնում Սահյանի «Սեզամ, բացվիր» ժողովածու ն, որի համար 1975թ նա արժանանու մ է պետական մրցանակի: «Իրիկնահաց » (1977), «Կանաչ, կարմիր աշուն» (1980), «Դաղձի ծաղիկ» (1986) ժողովածու ներով հեղինակը բերում է մարդկային դրամատիկ ապրումներ ի ու ճակատագրի քնարերգու թյունը` բանաստեղծ ության բնապաշտակ ան տարերքը հագեցնելո վ նոր, առավել անհատական , մտերմիկ բովանդակո ւթյամբ:

Համո Սահյանի ստեղծագոր ծության մեջ մեծ թիվ են կազմում անցյալին, մանկությա նը նվիրված բանաստեղծ ություննե րը, որոնք ունեն արդիական իմաստավոր ում, հասարակակ ան հնչեղությ ուն: Նա իրեն հատուկ բառամթերք ով անդրադարձ նելով իր զգայական աշխարհը` հասնում է լեզվաոճակ ան ինքնատիպո ւթյան ու կայունութ յան: Նա թարգմանել է Ա. Պուշկինի, Ս. Եսենինի, Գ. Լորկայի և այլ բանաստեղծ ների ստեղծագոր ծությունն երից:

Պարգևատրվ ել է Հոկտեմբեր յան հեղափոխու թյան, Աշխատանքա յին Կարմիր դրոշի և «Պատվո նշան» շքանշաննե րով:

1998թ. հետմահու լույս է տեսնում Համո Սահյանի «Ինձ բացակա չդնեք» անտիպ բանաստեղծ ություննե րի ժողովածու ն:
                                                                        
                                                                              ԲԱՆԱՍՏԵՂ ԾՈՒԹՅՈՒՆՆ ԵՐ

 

ՏԱՐ ԻՆՁ, ԺԱՄԱՆԱԿ

Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ,
Ես ետ մնալուց շատ եմ վախենում:
Հ ուշերից որքան հեռու եմ կենում,
Մեկ է, կապում են թևերս նրանք:

Ակնթարթի մեջ դու կուլ ես տալիս
Այնպ իսի մի նոր հավիտենու թյուն,
Որ խոսքս հազիվ հասած բերանիս,
Դա ռնում է արդեն խորին հնություն :

Դուրս հանիր ինձ այս մթին կիրճերից,
Ո ր քեզ հասկանամ և ինձ ճանաչեմ:
Փր կիր ինձ այս խուլ ախ ու ճիչերից,
Տո ւր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ:

Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ,
Որ ես դադարեմ հանդարտ հոսելուց,
Ի նձնից խոսելուց քեզնից չամաչեմ,
Ին ձնից չամաչեմ քեզնից խոսելուց:

Տուր ինձ քո ոգին, քո միտքը ներհուն,
Առ ինձ հանճարեղ քո տարերքի մեջ,
Որ չմոլորվեմ քո ոլորտներո ւմ
Եվ իմ հոգու բարդ տիեզերքի մեջ:

Պարզեցրու , զտիր խոհերն իմ խառնակ,
Առ ք ո թևերին, տար ինձ, ժամանակ:

ԱՅՍ ՔԱՐԱՆՁԱՎՆ ԵՐՆ

Այս քարանձավն երն` անկոպ ու անբիբ
Աչքե րն են անգիր հավիտենու թյան:
Այս պարզ ու պղտոր գետերն աշխարհի
Աս քերն են անգիր հավիտենու թյան:
Կիրճե ր կուլ տված կիրճերն այս մթին
Պատկե րն են անգիր հավիտենու թյան:
Արեգա կն, անձրևն, օդն այս` մեզ տալիք
Պարտ քերն են անգիր հավիտենու թյան:
Կռիվ, կ ոտորած, դավ ու դառնությո ւն—
Մեղքերն են անգիր հավիտենու թյան:

...ԵՎ ԱՐԺԵ՞Ր ԱՐԴՅՈՔ

...Եվ արժե՞ր արդյոք, որ աշխարհ գայիր:
Մի տուն, մի գլուխ պահելու համար,
Ժամա նակավոր
Մի անմահությ ուն շահելու համար
Արժե ՞ր, որ այդքան կորուստնե ր տայիր:

Արժե՞ր, որ այդքան ժայռեր փշրեիր
Քար քարոտ մի հուն մտնելու համար,
Պարզ ու նախնական
Մ ի ճշմարտութ յուն կրկնելու համար,
Մի բուռ ինքնությո ւն գտնելու համար
Արժե ՞ր, որ այդքան, այդքան փրփրեիր:

Արժե՞ր, որ այդքան դու քեզ քրքրեիր,
Եր բ որ ուժերդ չէին ներելու`
Քո իսկ էության
Փա խած բևեռներն իրար բերելու,
Ար ժե՞ր, որ այդքան հոգսեր կրեիր:

Երբ ամպրոպի պես չէիր պայթելու,
Չ էիր վանելու այս մեղկ մարդկությ ան
Եվ մարդու մեղքերն` աշխարհից հեռու,
Արժե ՞ր, որ այդքան դու որոտայիր,
Ե վ արժե՞ր արդյոք, որ աշխարհ գայիր:

ԹԵԹԵՎ ԼԻՆԻ

«Թող հողը թեթև լինի թեզ վրա»...
Եվ հետո ծանր մի քար են ղնում
Այդ հ ողի վըա:
Եվ հետո ծանր մի դար է նստում
Այդ քարի վըա:
Եվ հետո հողի մի սար է նստում
Այդ դարի վըա...
«Թող հողը թեթև լինի քեզ վրա»:

ՈԻ ԵՍ ԵԿԱ

Արդեն չգալ չէի կարող,
Ինչ է լ լիներ, պիտի գայի:
Ու ես եկա... Ասում են թե
Թոնրի շուրթին ուշաթափվե ց
Խրտնած շողքը լուսնյակի ,
Լուսաբացի մի պատառիկ
Եր դիկն ի վար թրթռալով,
Ը նկավ մորս հոգնած բարձի
Եվ իմ անհոգ բախտի վրա:
Երդիկն ի վեր թրթռալով
Ի մ առաջին ճիչը թռավ
Եվ առաջին ծիծեռնակի
Ծիվ-ծիվի հետ
Քիվից կ ախվեց բակի վրա:
Իրարան ցում եղավ հետո
Խաչիպ ապենց հին հոդայում...
Պապս ասաց.— Տեր երկնայի՛ն ,
Քո փառքը շատ, իմ աչքը լույս,
Տանս մի սյուն,
Մի գերան էլ ավելացավ:
Խ աչակնքեց իր երեսին
Ու մ րմնջաց տատս մի բուռ.
— Անխիղճ աստված, այս ի՞նչ արիր,
Խեղճ ո ւ կրակ սուփրիս վրա
Մի ավելորդ գդալ բռնող,
Մի բերան էլ ավելացավ:
Ի նքն իրենից ամաչելով
Հ այրս անցավ սյունի ետև,
Սրբեց ք րտինքն իր ճակատի
Եվ ա չքերի արցունքը տաք
Ու երևի մտքում ասաց.
— Արտ ու կալում ցավիս ընկեր
Գութ ան քշող ու կամ քշող
Մի ճիպոտ էլ ավելացավ...
Առան-տվին, տվին-առան,
Ու ոչ մեկը գլխի չընկավ,
Որ ա շխարհի կանաչ-կարմ իր
Երազներ ի ետևն ընկած
Երկո ւ ոտ էլ ավելացավ:
Ե րազներից քարե ծաղիկ
Եվ քարեղեն հեքիաթ հյուսող
Եր կու ձեռք էլ ավելացավ:
Ո ւ թեկուզ այս մեղքերը շատ,
Վերքեր ը շատ աշխարհի մեջ
Մի նոր մեղք էլ,
Մի նոր վերք էլ ավելացավ,
Բ այց նրա մեծ համերգներ ում
Մեր աշխարհի համ ու հոտով
Մի նոր երգ էլ ավելացավ:

ԱՅՆՊԵՍ ԵՍ ԳԱԼԻՍ

Այնպես ես գալիս, այնպես գնում,
Ով դու արարող և ավերիչ,
Որ դ ժվար է մարդ գլխի ընկնում՝
Բ երածդ ի՞նչ էր, տարածդ ի՞նչ:

Գալիս ես որպես իրարանցու մ,
Եվ անց ես կենում որպես երազ.
Կյանք իմ, դու ձրի ներկայացո ւմ,—
Բայց ինչքան թանկ ես նստում վրաս:

ՈԻՐ ՈՐ ՆԱՅՈԻՄ ԵՄ

Ուր որ նայում եմ, քարե բարձունք է,
Քարե արցունք է, քարե ժպիտ,
Քարե ս արսուռ, է ու քարե սունկ է,
Քարե ծաղկունքի քնքշանք է բիրտ։

Քարերի վրա քարե վագրեր են,
Ուր-որ է պիտի պատռեն իրար։
Քարե երգեր են, քարե վանքեր են,
Քարե հավքեր են քիվերն ի վար։

Քարե մրրիկ է ու քարե բուք է,
Քարե բողոք է ու քարե բերդ,
Քարե շ եփոր է, քարե թմբուկ է,
Քարե թափոր է, քարերի երթ...

Քարե ընդվզում, քարե տանջանք է,
Քարե ավար է, առևանգում ...
Քարե զարմանք է ու զարհուրան ք է,
Քարե թռիչք է, քարե անկում։

Քարե ամպրոպ է ու ծիածան է,
Քարե լծկան է ու քարե մաճ.
Քարե մագաղաթ, քարե մատյան է,
Քարե խորհուրդ է ու քարե խաչ։

Մեր բաժին աստված, քո սիրտն էլ քար էր,
Որ մեզ քարերը տվիր նվեր,
Բայց ք ո կյանքը կարճ, մերը երկար էր,
Ու երկարում է քարերն ի վեր։

ԳՆԱՄ ԳՅԱԶԲԵԼԻՍ

Գնամ Գյազբելիս հողմերը շնչեմ,
Գնամ հովեըը շնչեմ Գյազբելիս ,
Թրջված ամպի մեջ թևերս թրջեմ,
Ու թևերի տակ ննջեմ Գյազբելիս ։

Գնամ Գյազբելիս զմրուխտով հարբեմ,
Ելն եմ երկինքոտ ժայռերը նրա
Եվ ներշնչանք իս խորհուրդո վ չափեմ
Արծվ ի ճախրանքը վիհերի վրա։

Գնամ շուրթերը համբուրեմ ՝ նրա
Ծաղիկն երի մեջ ծվարած ձյունի,
Փռվ եմ Գյազբելիս փեշերի վրա
Ու խղճամ նրան, ով Գյազբել չունի։

ՈՒՐԻՇ ԱՄՊԵՐ ԵՆ...

Ուրիշ ամպեր են նստել սարերին,
Ու րիշ մամուռ է ծաղկել քարերին,
Ու րիշ աչքեր են նայում արևին։
Միա յն սարերն են նույնը մնացել,
Միա յն քարերն են նույնը մնացել,
Միա յն արևն է նույնը մնացել։
Դո ւ ամպի նման փարվիր սարերին,
Մա մուռի նման ծաղկիր քարերին,
Հր ճվիր արևով, նայիր արևին։
Արև ին նայող աչքերն համբուրիր ,
Սարերին փարված ամպերն համբուրիր ,
Քարերին ծաղկած մամուռն համբուրիր ,
Մեծ ելումուտի այս դուոն համբուրիր ...
Համբուրի ր ճամփան անցավորնե րիղ,
Հիշատա կները մերձավորն երիդ,
Խոնար հվիր նրանց շիրմաքարե րին...
Ով գնաց, գնաց,— էլ ետ չի գալու,
Ու եկողներն էլ խորհուրդ չեն տալու՝
Փնտ րել անհնարն ու անկարելին ։

остальное можешь скачать здесь

Сайт управляется системой uCoz

 

  
Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст Ваш текст